Ona ~ Buna ~ Şuna Göre..

Bir varmış bir yokmuş deme bana,içime dokunuyor.´ demiş üstad.
Ne tuhaf.Hayat bir şekilde bir var,bir yok.
Sen bir varsın,bir yoksun!
Sonu herkese eşit olan bu süresi belirsiz oyunda,her zaman bize verilenlerden fazlasını istedikçe,hırslarımıza yenik yaşıyoruz.
Ve bir gün,nokta dikiliyor karşımıza.Simsiyah!
Virgülleri yok sayarak yaşamak bu olsa gerek.
Hiç usanmadan çocukluğumuzdan bahsetmek istiyoruz yaşlandıkça.
Akrep ve yelkovan birbirleriyle yarışırken,biz kendimizle yarışıyoruz ümitsizce.
Zaman hayata hızlı,bana yavaş!
Bıraktım zamanı yaşanmışlıklarla dönüyorum,sessizce.
` Sen anlat birazda,neler oluyor hayatında_? ´
Bıraktım hayatı,o beni kovalıyor gizlice..
` Çocuk olmak vardı ´ diyor iç sesim.
Onaylıyorum her defasında o sesi..Gülüyor tutku ile.
Bir gün ` Sen zaten bir çocuksun ´ dedi umursamaz tavrı ile.
Oyuncağını kaybetmiş,bulmaya çalışan bir çocuk.
Şimdi o çocuk,büyümüşte küçülmüş.
Hayatın anlamını arıyorum,kendimi kaybedişimde.
Düşündüm de hayata anlam yüklemek,sadece biz insanlara özel..
Anlam bir var,bir yok.
Ne gerek var,kaybedeceğim bir anlama tutunmama_?
..
Hayat!
Bugün var,belki yarın yok..
Yok olan da kaybolmak istiyorum.
Sualsiz cevaplar bekliyorum sessiz isyanıma.
Oysa ki,bir varım bir yokum..
..
Kendimi sonsuzlukta kaybetmek,hayallerimde bulmak için arıyorum.
Sır olup,sırra kadem basmak istiyorum kendimce.
..
Yoruldum..Yordum.
Kayboldum..Kaybettim.
..
Korkuyorum,bulamamaktan düşlerimi.
Ağlıyorum,korkularımda kaybetmekten ruhumu.
Ve yaşarken ölüyorum..
..
Ona ~ buna ~ şuna göre!